Het is alweer tijd voor het laatste verslag van ons reisje naar Berlijn. Hierna schrijf ik nog een aparte
blogpost over het eten in Berlijn, maar daarna is het echt gedaan. Boehoe!
De eerste vier dagen hebben we
behoorlijk veel gezien, maar stilaan begonnen we door te hebben dat we nooit
heel Berlijn konden ontdekken op zes dagen. Dat besef, het feit dat de
temperatuur plots ontzettend de hoogte in ging en ook dat onze voeten steeds meer
begonnen te protesteren bij elke stap die we zetten, maakten dat het tempo de laatste
twee dagen iets lager lag. Onze laatste dag in Berlijn hebben we zelfs
voornamelijk gevuld met mensen kijken en lezen in de zon.
Tijdens de laatste twee dagen hebben we dus iets minder foto’s genomen, maar hebben we zeker niet minder genoten!
Tijdens de laatste twee dagen hebben we dus iets minder foto’s genomen, maar hebben we zeker niet minder genoten!
De voorlaatste dag begonnen we met de wijk
rondom ons hotel te verkennen: Friedrichshain. Midden in die wijk ligt een enorme
groene long: Volkspark Friedrichshain. En aan de rand van dat park ligt de sprookjesachtige
Märchenbrunen: een enorme fontein versierd met sprookjesfiguren. Mooi!
De nonkel van m’n vriend noemt me
weleens Roodkapje, dus uiteraard moest ik met het ‘echte’ Roodkapje op de foto!
Bij de rechterfoto hoort een verhaal. Toen
ik naar de fontein stond te kijken vroeg een vrouw (volgens mij uit een
Slavisch land) mij om een paar foto’s van haar te nemen met haar iPhone. Ik moest
ontzettend mijn lach inhouden toen ze bij elke foto die ik nam een andere pose
aannam. Toen ik na een tiental foto’s haar iPhone wilde teruggeven, vroeg ze
mij om nog een paar foto’s meer ingezoomd te nemen. Volgens mij was ik in een
missie om een nieuwe Facebook-profielfoto beland.
Een onsuccesvolle missie, zo bleek, want even later zag ik haar weer een fotoshoot houden met een
andere toevallige passant.
Uiteindelijk moest ik dus ook een foto
van mij op de bewuste plek hebben zodat ik dit hele verhaal erbij kon vertellen. #thinkinglikeablogger
Enkele sprookjesfiguren. De laatste is
volgens mij Doornroosje (of Rapunzel?), de andere herken ik helemaal niet, maar
vond ik wel schattig.
De Reichstag (het Duitse
parlementsgebouw) met de transparante koepel in het midden. Je kon het gebouw
bezoeken, maar de rij was gigantisch (en volgens mij moest je zelfs hebben gereserveerd). Dat hebben we dus maar aan ons
voorbij laten gaan.
In de plaats van aan te schuiven gingen
wij liever even naar boten kijken.
Op reis vind ik het leuk om veel te
zien, maar vind ik het ook heerlijk om af en toe een halfuurtje te gaan zitten
en gewoon alle indrukken een beetje in me op te nemen. Een goed evenwicht tussen die twee dingen is voor mij ideaal. Hoe ziet de ideale reis er voor jou uit?
Een trouwreportage met uitzicht op de
Brandenburger Tor! Aan de entourage hoorden we dat het Russen waren. Vandaar
ook waarschijnlijk dat ze precies op deze plek stonden, voor het Russische monument in de wijk Tiergarten.
Eventjes rusten terwijl m’n liefje alles
op de foto zet. Ik had het eigenlijk veel te warm met m’n lange (zwarte! skinny!)
jeans, maar ik had geen echte zomerkleding meegenomen omdat ik deze temperaturen (zo’n
30 graden) niet
had verwacht.
Dit monument is al in 1945 aangelegd,
terwijl de rest van de stad nog in puin lag door de vele bombardementen.
De Strasse des 17. Juni is de verbinding
tussen de Brandenburger Tor (op de linkerfoto) en de Siegesäule (rechts). We dachten,
we lopen dat ‘eventjes’. Wisten wij veel dat die straat zo’n 3,8 km
lang is…
Maar wie veel wandelt, heeft ook wat:
een mooi plaatje! De Siegesäule (zegezuil) herdenkt de overwinning van
de Pruisen op de Denen tijdens een oorlog in de 19de eeuw.
Street art is echt een beetje de
handtekening van Berlijn. Toen we die onderste bol tegenkwamen kreeg m’n
vriendje zowat een nerdgasm en begon
hij enthousiast alle namen van de afgebeelde Pokéballen op te sommen. Ik weet
er nog exact nul.
Eventjes terug naar de wijk Kreuzberg om
een bezoekje te brengen aan Viktoriapark, waar kunstmatig een berg is aangelegd
om een waterval te kunnen creëren. Bovenaan heb je een mooi uitzicht over
de stad, onderaan een sprookjesachtig zicht op een monument ter ere van de Pruisische
overwinning op Napoleon.
En nog eens even naar de Alexanderplatz!
In dit bovenaanzicht zie je wat ik bedoel met de ‘eet- en andere kraampjes’
waarover ik het in mijn eerste fotoverslag al had.
Live street art!
Op de veertiende verdieping van ons hotel zat een skybar. Hoewel de
cocktails er ongeveer net zoveel kostten als een avondmaaltijd in Berlijn,
konden we het toch niet laten om er op onze laatste avond eentje te gaan
drinken.
We genoten van het uitzicht, de lekkere
cocktails, onze laatste avond in Berlijn en van elkaar.
Zondag 2/08: kuieren,
mensen kijken en lezen
Tijdens onze laatste dag bezochten we de
mooiste plekjes nog eens terug.
We wandelden vooral van bankje naar
bankje om heel veel rondom ons te kijken, te lezen en te genieten van onze
laatste uren in een prachtige zonovergoten stad.
Dag Berlijn. Dag stad vol vreemde
mensen.
Misschien vind je dit ook leuk:
Haha, die straat van de Brandenburger Tor naar die zuil dachten wij vorig jaar ook 'eventjes' door te lopen, viel dat tegen! MAAR het was wel een mooie wandeling :-) Volgende keer als je naar Berlijn gaat is die koepel op de Reichstag wel een aanrader, maar het is inderdaad reserveren geblazen!
BeantwoordenVerwijderenMooi verslag! Wat hou ik toch van Berlijn! En inderdaad, de stad is echt super groot, je komt er altijd weer tijd te kort. De Reichstag is wel een aanrader, maar je moet op voorhand reserveren, anders heb je weinig kans om binnen te raken.
BeantwoordenVerwijderenJa, de Reichstag... Heel mooi, maar een miserie om binnen te raken (zo'n beetje Sagrada Familia-achtig, dat is ook zo'n gigantische rij). Ik ben er ooit zonder te reserveren binnen geraakt, maar dat was dan ook enkel om dat we 's ochtends heel vroeg waren opgestaan en al een half uur voor openingstijd stonden te wachten. Zou ik nu niet meer doen, dan liever nog snel online reserveren :-)
BeantwoordenVerwijderenGrappig verhaal van die Slavische vrouw! In Milaan had ik quasi hetzelfde voor: daar vroeg mij een vrouw ook of ik een foto van haar wilde nemen om vervolgens heupwiegend op mij af te komen lopen, terwijl ze draaide en keerde om andere poses te hebben. Na 3x zo'n rijtje foto's was ze nog niet content, maar toen heb ik toch maar gezegd dat ik nog ergens naar toe moest. Geen probleem om iemand even te fotograferen, maar ze moeten niet overdrijven ook he seg :-)