Doorgaan naar hoofdcontent

Ons Berlijn: dag 5 & 6

Het is alweer tijd voor het laatste verslag van ons reisje naar Berlijn. Hierna schrijf ik nog een aparte blogpost over het eten in Berlijn, maar daarna is het echt gedaan. Boehoe!

De eerste vier dagen hebben we behoorlijk veel gezien, maar stilaan begonnen we door te hebben dat we nooit heel Berlijn konden ontdekken op zes dagen. Dat besef, het feit dat de temperatuur plots ontzettend de hoogte in ging en ook dat onze voeten steeds meer begonnen te protesteren bij elke stap die we zetten, maakten dat het tempo de laatste twee dagen iets lager lag. Onze laatste dag in Berlijn hebben we zelfs voornamelijk gevuld met mensen kijken en lezen in de zon.

Tijdens de laatste twee dagen hebben we dus iets minder foto’s genomen, maar hebben we zeker niet minder genoten!

Zaterdag 1/08: Friedrichshain en Tiergarten

De voorlaatste dag begonnen we met de wijk rondom ons hotel te verkennen: Friedrichshain. Midden in die wijk ligt een enorme groene long: Volkspark Friedrichshain. En aan de rand van dat park ligt de sprookjesachtige Märchenbrunen: een enorme fontein versierd met sprookjesfiguren. Mooi!

De nonkel van m’n vriend noemt me weleens Roodkapje, dus uiteraard moest ik met het ‘echte’ Roodkapje op de foto!

Bij de rechterfoto hoort een verhaal. Toen ik naar de fontein stond te kijken vroeg een vrouw (volgens mij uit een Slavisch land) mij om een paar foto’s van haar te nemen met haar iPhone. Ik moest ontzettend mijn lach inhouden toen ze bij elke foto die ik nam een andere pose aannam. Toen ik na een tiental foto’s haar iPhone wilde teruggeven, vroeg ze mij om nog een paar foto’s meer ingezoomd te nemen. Volgens mij was ik in een missie om een nieuwe Facebook-profielfoto beland.

Een onsuccesvolle missie, zo bleek, want even later zag ik haar weer een fotoshoot houden met een andere toevallige passant.

Uiteindelijk moest ik dus ook een foto van mij op de bewuste plek hebben zodat ik dit hele verhaal erbij kon vertellen. #thinkinglikeablogger

Enkele sprookjesfiguren. De laatste is volgens mij Doornroosje (of Rapunzel?), de andere herken ik helemaal niet, maar vond ik wel schattig.

De Reichstag (het Duitse parlementsgebouw) met de transparante koepel in het midden. Je kon het gebouw bezoeken, maar de rij was gigantisch (en volgens mij moest je zelfs hebben gereserveerd). Dat hebben we dus maar aan ons voorbij laten gaan.

In de plaats van aan te schuiven gingen wij liever even naar boten kijken.

Op reis vind ik het leuk om veel te zien, maar vind ik het ook heerlijk om af en toe een halfuurtje te gaan zitten en gewoon alle indrukken een beetje in me op te nemen. Een goed evenwicht tussen die twee dingen is voor mij ideaal. Hoe ziet de ideale reis er voor jou uit?

Een trouwreportage met uitzicht op de Brandenburger Tor! Aan de entourage hoorden we dat het Russen waren. Vandaar ook waarschijnlijk dat ze precies op deze plek stonden, voor het Russische monument in de wijk Tiergarten.

Eventjes rusten terwijl m’n liefje alles op de foto zet. Ik had het eigenlijk veel te warm met m’n lange (zwarte! skinny!) jeans, maar ik had geen echte zomerkleding meegenomen omdat ik deze temperaturen (zo’n 30 graden) niet had verwacht.

Dit monument is al in 1945 aangelegd, terwijl de rest van de stad nog in puin lag door de vele bombardementen.

De Strasse des 17. Juni is de verbinding tussen de Brandenburger Tor (op de linkerfoto) en de Siegesäule (rechts). We dachten, we lopen dat ‘eventjes’. Wisten wij veel dat die straat zo’n 3,8 km lang is…

Maar wie veel wandelt, heeft ook wat: een mooi plaatje! De Siegesäule (zegezuil) herdenkt de overwinning van de Pruisen op de Denen tijdens een oorlog in de 19de eeuw.

Street art is echt een beetje de handtekening van Berlijn. Toen we die onderste bol tegenkwamen kreeg m’n vriendje zowat een nerdgasm en begon hij enthousiast alle namen van de afgebeelde Pokéballen op te sommen. Ik weet er nog exact nul.

Eventjes terug naar de wijk Kreuzberg om een bezoekje te brengen aan Viktoriapark, waar kunstmatig een berg is aangelegd om een waterval te kunnen creëren. Bovenaan heb je een mooi uitzicht over de stad, onderaan een sprookjesachtig zicht op een monument ter ere van de Pruisische overwinning op Napoleon.

En nog eens even naar de Alexanderplatz! In dit bovenaanzicht zie je wat ik bedoel met de ‘eet- en andere kraampjes’ waarover ik het in mijn eerste fotoverslag al had.

Live street art!

Op de veertiende verdieping van ons hotel zat een skybar. Hoewel de cocktails er ongeveer net zoveel kostten als een avondmaaltijd in Berlijn, konden we het toch niet laten om er op onze laatste avond eentje te gaan drinken.

We genoten van het uitzicht, de lekkere cocktails, onze laatste avond in Berlijn en van elkaar. 

Zondag 2/08: kuieren, mensen kijken en lezen

Tijdens onze laatste dag bezochten we de mooiste plekjes nog eens terug.

We wandelden vooral van bankje naar bankje om heel veel rondom ons te kijken, te lezen en te genieten van onze laatste uren in een prachtige zonovergoten stad.

Dag Berlijn. Dag stad vol vreemde mensen.

Misschien vind je dit ook leuk:

Reacties

  1. Haha, die straat van de Brandenburger Tor naar die zuil dachten wij vorig jaar ook 'eventjes' door te lopen, viel dat tegen! MAAR het was wel een mooie wandeling :-) Volgende keer als je naar Berlijn gaat is die koepel op de Reichstag wel een aanrader, maar het is inderdaad reserveren geblazen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi verslag! Wat hou ik toch van Berlijn! En inderdaad, de stad is echt super groot, je komt er altijd weer tijd te kort. De Reichstag is wel een aanrader, maar je moet op voorhand reserveren, anders heb je weinig kans om binnen te raken.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, de Reichstag... Heel mooi, maar een miserie om binnen te raken (zo'n beetje Sagrada Familia-achtig, dat is ook zo'n gigantische rij). Ik ben er ooit zonder te reserveren binnen geraakt, maar dat was dan ook enkel om dat we 's ochtends heel vroeg waren opgestaan en al een half uur voor openingstijd stonden te wachten. Zou ik nu niet meer doen, dan liever nog snel online reserveren :-)

    Grappig verhaal van die Slavische vrouw! In Milaan had ik quasi hetzelfde voor: daar vroeg mij een vrouw ook of ik een foto van haar wilde nemen om vervolgens heupwiegend op mij af te komen lopen, terwijl ze draaide en keerde om andere poses te hebben. Na 3x zo'n rijtje foto's was ze nog niet content, maar toen heb ik toch maar gezegd dat ik nog ergens naar toe moest. Geen probleem om iemand even te fotograferen, maar ze moeten niet overdrijven ook he seg :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri