Doorgaan naar hoofdcontent

aMuse Rouge zoekt evenwicht

Sinds 1 september ben ik aan het lesgeven in de beste school van Vlaanderen. Echt waar, mijn vorige job vaarwel zeggen en in het onbekende springen door een lerarenopleiding te gaan volgen: only like the best decision EVAH!

De verhalen van mensen die op maandag even blij zijn als op vrijdag en de nieuwe werkweek welkom heten met een ochtendlied, ze bereikten mij ook wel, hoor. Maar ik dacht dat het mythes waren, of iets om anderen mee op stang te jagen. Maar ook ik ben nu één van die irritantelingen die misselijkmakend gelukkig zijn in hun job. Oké, ik spring nog net niet met de glimlach uit m’n bed (een ochtendmens zal ik ook nooit worden), maar ik wandel wél helemaal happy happy bubbly naar school.

De prijs voor zoveel geluk? Tijd. Terwijl ik vroeger meerdere uren van mijn dag kon vullen met bloggen, moet ik ze voorlopig allemaal besteden aan schoolwerk. Neem het van mij aan: dat van die 20 uur per week, dà’s pas een mythe!

Nu, ik klaag of zaag zeker niet. Het is mijn eerste jaar als leerkracht, ik heb meteen een voltijdse betrekking, ik sta in mijn eigen oude school en ik moet mijn best doen om 5 minuten onderweg te zijn. En had ik al gezegd dat leerkracht zijn de mooiste job van de wereld is?

Toch neemt dat niet weg dat mijn hart een beetje bloedt voor mijn blog. Gelukkig begin ik na twee weken stilaan wat verbetering te merken. Ik weet zeker dat ik tijdens de eerstkomende van de – ik zal het zelf maar zeggen – schandalig vele schoolvakanties een voorsprong kan opbouwen in mijn voorbereidingswerk zodat het voor jou opnieuw lijkt alsof koken en schrijven het enige is wat ik te doen heb.

Met deze blogpost ben ik toch al terug een beetje goed bezig. Hé, hé, hé?

Hier: wat inspiratiefoto’s voor het avondeten!




Reacties

  1. Zo leuk om te lezen dat je job geweldig is :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Super leuk! Ik ben blij voor jou. Welke vakken geef je?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel! Ik ben leerkracht Nederlands, Engels en Frans, maar geef dit schooljaar enkel Frans. :-)

      Verwijderen
  3. Super dat het lesgeven je zo goed bevalt! Moet echt deugd doen als zo'n sprong in het onbekende ook echt zo goed of zelfs beter uitdraait als je op voorhand dacht!

    En euh, wij wachten wel hoor. Je hebt hier al zoveel recepten gepost dat ik bijvoorbeeld gerust nog een paar maanden kan teren daarop (wat niet wilt zeggen dat je zooo lang moet wegblijven, maar je weet wel... ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri