Doorgaan naar hoofdcontent

Ik ben afslankingsconsulente!

Wie mij volgt op Instagram of Twitter, zag het misschien al voorbijkomen, maar omdat ik graag meer dan 140 tekens wil wijden aan mijn laatste nieuwe diploma, schrijf ik er ook een blogpost over.


Eind 2013 schreef ik me in voor de cursus Afslankingsconsulent van het Centrum voor Afstandsonderwijs. Ik was toen al niet meer zo gelukkig op mijn toenmalige job en had meer dan nood aan een nieuwe portie positiviteit in mijn leven. Ik dacht na over wat me blij maakte en kwam uit bij mijn passie voor koken en gezonde voeding. Hoewel ik zelf liever ‘voedingsconsulent’ dan ‘afslankingsconsulent’ had zien staan op de kaft, dekte de cursus de lading wel. Wanneer je gewoon gezond eet, hoef je nooit te diëten. Je valt door een gezond eetpatroon immers automatisch af mocht je overgewicht hebben. De focus in de cursus lag op gewone gezonde voeding, een eetpatroon voor het leven, geen dieet voor even. Hoera! Tot zover…

Toen ik de cursus wat beter ging lezen, bleek dat ‘ie propvol schrijffouten stond, zowel grammatica- als spelfouten. Elke haar van mijn weelderige rode bos ging recht overeind staan. Ik kan er niet aan doen, maar in mijn ogen verliest de persoon achter de cursus dan meteen alle geloofwaardigheid. Ik legde de cursus opzij.

Midden 2014 gaf ik dan eindelijk mijn ontslag op de job die me ongelukkig maakte. Ik schreef me in voor een lerarenopleiding en ging ondertussen interimwerk doen. Omdat ik wat tijd over had voor de opleiding zou beginnen, dacht ik weer terug aan de cursus afslankingsconsulent, een cursus waar ik tenslotte voor had betaald. Ik besloot heel hard te proberen om over al die fouten heen te zien en me enkel te concentreren op de inhoud. Dat bleek al snel een onmogelijke opdracht voor mij. Daarom heb ik de hele cursus heel uitgebreid samengevat – of misschien beter gezegd veranderd, want ook qua structuur zat ‘ie heel onlogisch in elkaar. En daarna heb ik mijn eigen verbeterde cursus gestudeerd.


Eind november 2014 ging ik dan uiteindelijk examen doen en slaagde ik met 80%. Ik kreeg 91% voor theorie en 70% voor praktijk. Voor dat praktijkgedeelte moest je een heel weekmenu opstellen voor een fictieve persoon met overgewicht. Ik had al gemerkt dat de docente meer van de patatjes was, terwijl ik hou van afwisseling. Ik vermoed dat ze de pasta en de rijst die ik ook af en toe op het menu heb gezet niet zo kon waarderen. Maar goed, wanneer je grote onderscheiding behaalt, hoor je niet te klagen zeker?

Als ik in november al examen heb gedaan, waarom schrijf ik dan nu pas deze blogpost? Wel, de werking van het CVA is – naast de fouten in de cursus – mijn tweede punt van kritiek. Ik begrijp niet hoe het kan, maar mijn diploma wilde maar niet aankomen met de post. Ik belde elke week naar het CVA en elke week werden ze daar bozer op mij. Zij bleven erbij dat ze mijn diploma al verschillende keren hadden opgestuurd en spraken mij aan op een toon alsof ik al die diploma’s hier stiekem aan het verzamelen was. Wel, niet dus.

Ik ben langsgeweest bij de post, daar wisten ze ook van niks. En uiteindelijk – omdat ik gewoon niet meer durfde te bellen – ben ik eerder deze week mijn diploma persoonlijk gaan ophalen bij het CVA in Antwerpen. Daar probeerde ik nogmaals het feit dat ik het zo bizar vond aan te halen, maar ik kreeg als respons een heel botte ‘Ja, ik heb het nóg eens voor je afgedrukt, dus nu heb je het, hé.’

Raad ik het CVA aan? Neen!

Ben ik blij met mijn nieuwste diploma? Ja! Ja! O zo ja!

Reacties

  1. Super! Gewoon al het feit dat je het haalde en dan nog met zo'n cijfers ook!

    Schrijffouten in een cursus, daar word ik ook onnozel van; hoe moeilijk is dat nu om dat eens te laten nalezen?! Laatst kreeg ik een magazine van een ingenieursvereniging met daarin een artikel boordevol fouten, zowel op gebied van spelling als zinsconstructies. Ik had het bijna weggesmeten zonder de rest nog te lezen, zo'n kriebels kreeg ik er van.
    Of een slechte layout, dat valt in dezelfde categorie. Ik heb zo ooit een cursus volledig zelf gelayout om hem te kunnen leren. De prof had gelukkig niet door waarom ik per se de wordversie wilde ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel!

      Ik begrijp dat ook écht niet. Zelfs op m'n diploma, als je goed kijkt: wàt staat die komma tussen die 80 en dat procentteken te doen?

      Een vriendin van mij heeft bij het CVA ook een opleiding tot hondentrainer gevolgd. Ook die cursus stond propvol fouten. Het is dus volgens mij niet zo dat ik gewoon pech had. Ik heb bijna zin om een mailtje te sturen of ik al hun cursussen niet mag nakijken, tegen betaling dan wel uiteraard. ;-)

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri